Ishq Majaazi
ਮੀਂਹ ਤੇ ਦਫਤਰ | ਪੰਜਾਬੀ ਸੈਕਸ ਸਟੋਰੀ
ਸਵੇਰੇ ਤੜਕੇ ਹੀ ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਇਸੇ ਅਵਾਜ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜਗਾ ਦਿੱਤਾ। ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਮੱਠਾ ਜਿਹਾ ਚਾਨਣ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਠਿਆ, ਪਿਸ਼ਾਬ ਕੀਤਾ ਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਫੋਨ ਦੇਖਿਆ, ਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਮੈਸਜ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।
‘ਇਥੇ ਮੀਂਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਐ 🙁 ‘
ਉਹਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ ਘੰਟੇ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਕਰਕੇ ਆਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਐ , ਵਿਆਹੀ ਨਾਂ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੁੱਛ ਲੈਣਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਦਫ਼ਤਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਮੈਨੂੰ ਦਫ਼ਤਰ ਜਾਣ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਕਾਹਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਨਾਂਹ ਹੀ ਮੀਂਹ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਕੋਈ ਵੱਢਾ ਮਸਲਾ ਖੜਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਨਾਸ਼ਤਾ ਬਣਾਇਆ, ਖਾਂਦੇ ਖਾਂਦੇ ਨੇ ਅਖਬਾਰ ਫਰੋਲਿਆ। ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਚੁਸਕੀਆਂ ਭਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਬਾਲਕੋਨੀ ਵਿਚ ਮੀਂਹ ਅਪਣੀ ਕਾੜ੍ਹ ਕਾੜ੍ਹ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਗਮਲਿਆਂ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਬੂਟੇ ਸੌਣ ਦੇ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਮੀਂਹ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਂਦੇ ਰਹੇ।
ਮੈਂ ਦਫਤਰ ਸਮੇਂ ਸਰ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ, ਪਰ ਜਿਆਦਾ ਜਾਣੇ ਨਹੀਂ ਆਏ ਸਨ। ਤੇਜ਼ ਮੀਂਹ ਦੇ ਕਰਕੇ ਲੱਗੇ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮਾਂ ਵਿਚ ਫਸੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਘੰਟੇ ਕੁ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੀਤ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਅੱਜ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਦੀ ਥਾਂ, ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਲੱਗ ਗਏ। ਉਹ ਮੀਂਹ ਬਾਰੇ, ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜੈਮ ਬਾਰੇ ਬੋਲਦੀ ਗਈ ਬੋਲਦੀ ਗਈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਚਿਰ ਉਹ ਬੋਲਦੀ ਰਹੀ, ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਭਿੱਜੇ ਵਾਲਾਂ, ਬੁੱਲਾਂ, ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲੱਗੀ ਸੁਰਖ਼ੀ, ਸੁਰਖ਼ੀ ਜਿਹੜੀ ਅੱਧੀ ਲੱਥ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ।
ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਹੀਲਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਘੰਟੇ ਕੁ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕੰਟੀਨ ਵਿਚ ਚਾਹ ਲੈਣ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਚਾਹ ਪੀਣ ਆਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਛੱਤ ਤੇ ਚੱਲ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਨੇ ਆਂ। ਮੌਸਮ ਹੁਣ ਸਾਫ ਸੀ, ਮੀਂਹ ਬੰਦ ਸੀ, ਅਸਮਾਨ ਵਿਚ ਹਾਲੇ ਵੀ ਬੱਦਲ ਸਨ। ਚਾਨਣ ਐਨਾ ਜਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਮੌਸਮ ਸੀ।
ਸਾਡੇ ਦਫਤਰ ਵਾਲੀ ਇਸ ਪੰਜ ਮੰਜਲੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਦੀ ਛੱਤ ਤੇ ਇਕ ਖਾਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਇਕਾਂਤ ਤੇ ਨਿੱਘ ਸੀ। ਛੱਤ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਪੰਜ ਪੰਜ ਫੁੱਟ ਉਚਾ ਵਲਗਣ ਸੀ। ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਮਕਾਨ ਇਸ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਇਕ ਸਾਫ ਜਿਹੀ ਥਾਂ ਤੇ ਬਹਿ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਣ ਲੱਗੇ। ਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਚਾਹ ਦਾ ਘੁੱਟ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਸੁਰਖੀ ਚਾਹ ਦੇ ਕੱਪ ਤੇ ਆਪਣੀ ਛਾਪ ਛੱਡ ਗਈ।
ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਇਹੋ ਚੱਲਣ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਮਣ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਆਵੇਗਾ। ਤੇ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਕਦੋ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ਼ ਲੱਗ ਗਏ। ਪ੍ਰੀਤ ਹੈਰਾਨ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਪਰ ਕਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਉਹਨੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦਾ ਜਾਇਜ਼ਾ ਲਿਆ ਕਿ ਕੋਈ ਸੀ ਸੀ ਟੀ ਵੀ ਕੈਮਰਾ ਦੇਖ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਗਏ। ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ, ਉਹਦਾ ਪਿੰਡ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗ ਗਿਆ।
ਮੇਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੱਸਦੀਆਂ ਸਨ ਕੇ ਉਹਦੀ ਵੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।
ਕੀ ਕਰੀਏ ਹੁਣ ? ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।
ਕਰੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ ਹੁਣ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ
ਉਹਨੇ ਆਪਣੀ ਪਜਾਮੀ ਦਾ ਨਾਲ਼ਾ ਖੋਲਿਆ, ਕੱਚੀ ਥੱਲੇ ਸਰਕਾਈ ਤੇ ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ। ਉਹਨੇ ਸੋਚਿਆ ਹੋਣਾ ਕਿ ਮੈਂ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਉਹਦੀ ਗਿੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਾ ਦੇਊਂਗਾ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਉਹ ਔਖੇ ਔਖੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲੱਗ ਗਈ ਤੇ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਹਨੇ ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਹੇਠੋਂ ਸ਼ੇਵ ਕੀਤੀ ਹੋਊਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਥੋੜੇ ਥੋੜੇ ਵਾਲ ਆਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਦਾੜੀ ਤੇ ਉਹਦੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਖਰਖਰੀ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੀ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਿਆ ਓਹਦੀ ਚੋਂਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸਵਾਦ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜੀਬ ਕਦੇ ਉਤਾਹੋਂ ਹੇਠਾਂ, ਤੇ ਕਦੇ ਹੇਠੋ ਉਤਾਂਹ ਫੇਰਦਾ। ਤੇ ਕਦੇ ਇਹਨੂੰ ਅਗਾਂਹ ਪਿਛਾਂਹ ਕਰਦਾ। ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਘੁਮਾਉਂਦੀ।
ਥੋੜੇ ਕੇ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਇਕ ਉਂਗਲ ਵੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਚੱਟਦਾ ਰਿਹਾ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਓਹਦੇ ਔਖੇ ਸਾਹ ਹਾਏ ਹਾਏ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਵਿਚ ਨਾਂ ਬਦਲ ਗਏ।
ਅੰਤ ਨੂੰ ਉਹਨੇ ਕਿਹਾ, ਰਾਜ, ਲੰਨ ਪਾ ਦੇ ਹੁਣ।
ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ , ਕੀ ਕਿਹਾ ?
ਕਹਿੰਦੀ “ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਨਾਲ਼ ਚੋਦ ਮੈਨੂੰ”
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਉਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ ਤੇ ਉਹਦੀ ਪਿੱਠ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਿਆ। ਪਰ ਉਹਦਾ ਤਾਂ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੋਈ, ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਫੜਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਨਿੱਘੀ ਤੇ ਚੋਂਦੀ ਹੋਈ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ।
ਮੈਂ ਉਹਦਾ ਕੁੜਤਾ ਉਤਾਂਹ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕੇ ਉਹਦੇ ਪਿੱਠ ਦਾ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਸਕਾਂ , ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਦੀ ਚੋਂਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਰਸ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਦੇ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਤਾਲ ਵਧੀਆ ਲੱਗੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ , ‘ਹਾਏ ਕਿੰਨੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਲੈ ਰਿਹਾਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ’
ਮੈਂ ਆਪਨੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਹਦਾ ਮੁੰਮਾ ਫੜ ਲਿਆ। ਉਹਦੇ ਸਿਲਕੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿੱਚੋ ਮੈਨੂੰ ਇਹਦੀ ਸਖਤੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ। ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀਆਂ ਨਾਸ਼ੀਆਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਵਧੀਆ ਤੇ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਲਏ।
ਮੈਂ ਫ਼ੇਰ ਉਹਦੇ ਚਿੱਤੜ ਪਲੋਸੇ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਚਪੇੜਾਂ ਲਾਈਆਂ। ਉਹਦਾ ਇਕ ਪਾਸਾ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਵਹਿਸ਼ੀ ਹੋ ਗਈ। ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਚੀਰ ਦੇ ਵਿਚ ਥੁੱਕ ਸੁੱਟਿਆ, ਤੇ ਨਿੱਘਾ ਥੁੱਕ ਉਹਦੀ ਪਿਛਲੀ ਮੋਰੀ ਤੋਂ ਦੀ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਆ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਪਿਛਲੀ ਨੂੰ ਅੰਗੂਠੇ ਨਾਲ ਦੱਬਿਆ ਤੇ ਹੋਰ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਉਹਨੂੰ ਚੋਦਣ ਲੱਗਿਆ।
ਉਹ ਤਾਂ ਪਾਗਲ ਈ ਹੋ ਗਈ, ਕਹਿੰਦੀ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਐ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰੀਤ ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾ ਕੇ ਹਟੂੰ। ਤੇ ਮੈਂ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਵੇਰ ਵਾਲੇ ਮੀਂਹ ਦੀ ਅਵਾਜ ਵਾਂਗੂ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੀ ਅਵਾਜ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਆਉਣ ਲੱਗੀ। ਤੇ ਉਹ ਕੰਬਣ ਜਿਹਾ ਲੱਗੀ। ਮੈਂ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਹੌਲੀ ਹੋਇਆ। ਤੇ ਉਹ ਫੇਰ ਕੰਬਣ ਲੱਗੀ।
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਮੇਰਾ ਵੀ ਹੋਣ ਵਾਲੈ , ਕਹਿੰਦੀ ਆ ਜਾ ਤੂੰ ਭਰਦੇ ਮੇਰਾ ਅੰਦਰ, ਵੇਖੀ ਜਾਊ। ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਦੋ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ।