ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ 8 ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਮਾ ਬਾਹਰ ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਚਾਚੇ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ. ਹਰਦਿਆਲ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਅਸੀਂ ਦੋਨੇ ਖੇਤ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ.
ਮੈ: ਚਾਚਾ ਜੀ ਘਰ ਰਹਿੰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਗਿਆ. ਕੁਛ ਦਿਨ ਘੁੰਮ ਆਵਾ ।
ਚਾਚਾ: ਨਵ ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਨਾ ਖੇਤ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਕੰਮ ਹੈ. ਜੇ ਤੂੰ ਘੁੰਮਣ ਗਏ ਤਾ ਜਲਦੀ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਵਾਲਾ. ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਇਕੱਲੀ ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਿਵੇ ਦੇਖੂਗਾ. ਪਿਛਲੀ ਵਾਰੀ ਤੂੰ 2 ਹਫਤੋ ਦਾ ਕਹਿ ਕਿ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ 1 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਆਇਆ ਸੀ।
ਚਾਚਾ: ਮੈ ਕਿਹਾ ਚਾਚਾ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਤੈਨੂੰ ਜਵਾਨੀ ਦੀ।
ਚਾਚਾ: ਚੱਲ ਦੇਖਦੇ ਆ ਕੁਛ ਦਿਨ ਤੱਕ ਜੇ ਕੁਛ ਹੋ ਸਕਿਆ ਤਾ ਚਲਾ ਜਾਈ. ਵੈਸੇ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਕਿਸਾਨ ਧਰਨੇ ਤੇ ਜਾਊਗਾ. ਜਦੋ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਤੋ ਵਾਪਿਸ ਆ ਜਾਊਗਾ ਫ਼ਿਰ ਤੂੰ ਵੀ ਘੁੰਮ ਆਈ।
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ ਚਾਚਾ ਜੀ।
ਹਰਦਿਆਲ: ਹੁਣ ਤੂੰ ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਨਹਲਾ ਦੇ. ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਨਾ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਵੀ ਪਾ ਦੇਈ.
ਮਾ: ਠੀਕ ਹੈ ਚਾਚਾ ਜੀ.
ਹਰਦਿਆਲ ਵਾਪਿਸ ਆ ਕੇ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਗ ਗਿਆ ਤੇ ਮਾ ਜਾ ਕੇ ਮੱਝਾਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਨ ਕੱਢਣ ਲਗ ਗਿਆ.
ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਵਾਪਿਸ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਲਗ ਗਈਆਂ.
ਕਮਲਜੀਤ ਹਰਦਿਆਲ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਆ: ਨਵ ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਘੁੰਮਣ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਕਮਲਜੀਤ: ਘੁੰਮ ਆਉਣ ਦਿਓ ਵਿਚਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਏਨਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਹਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਹੀ ਆ ਤੇਰੀ.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਤਿੰਨੋ ਹੱਸ ਪਏ.
ਰੂਬੀ: ਮੰਮੀ, ਨਵ ਆਪਣੇ ਘਰ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਪੁੱਤ,ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀ. ਤੇਰਾ ਤਾਇਆ ਤੇ ਤੇਰਾ ਬਾਪੂ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਤੇਰੇ ਤਾਏ ਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਨਵ ਨੂੰ ਤੇ ਤੇਰੀ ਤਾਈ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਛੱਡ ਗਿਆ. ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਸਿਖਾਇਆ. ਇਹਨੂੰ ਟਰੈਕਟਰ ਚਲਾਉਣਾ ਵੀ ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ. ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਸਾਂਭ ਲੈਂਦਾ.
ਰੂਬੀ: ਹਾਂ ਮੰਮੀ, ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਜਦੋਂ ਡੈਡੀ ਜੀ ਘਰ ਨਹੀਂ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਖੇਤਾਂ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ. ਕੰਮ ਵੀ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਕਰਦਾ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂ ਪੁੱਤ, ਸਬ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਆ ਵੀ ਨਵ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਆ. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਲ ਕਿਸੇ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ. ਕਈ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਖਾਦ ਲਿਓਨ ਲਈ ਇਹਨੂੰ ਹੀ ਪੈਸੇ ਫੜਾ ਦਿੰਦੇ ਆ. ਇਹਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਪੈਸੇ ਦਾ ਕੋਈ ਘਪਲਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ.ਚਾਚੀ ਕਹਿੰਦੀ ਆਪਣਾ ਤਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ।
ਏਨੇ ਨੂੰ ਹਰਦਿਆਲ ਬੋਲ ਪਿਆ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਮੈਂ ਤਾ ਕਲ ਸਵੇਰੇ ਦਿੱਲੀ ਧਰਨੇ ਵਿਚ ਜਾਣਾ. ਕੰਮ ਆਪੇ ਨਵ ਸਾਂਭ ਲਊ. ਕਲ ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡੋ ਕਈ ਟਰਾਲੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂਜੀ ਤੁਸੀਂ ਜਰੂਰ ਜਾਓ. ਆਪਣਾ ਵੀ ਓਥੇ ਜਾਣ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਵੀ ਕਿਸਾਨ ਆ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਤੂੰ ਤੇ ਰੂਬੀ ਕੱਲੀਆਂ ਰਹਿ ਲਾਉਗੀਆਂ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂਜੀ ਰਹਿ ਲਵਾਂਗੇ, ਵੈਸੇ ਵੀ ਨਵ ਹੈਗਾ ਸਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲਈ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀਮਾ ਆ ਗਈ ਤੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਝਾੜੂ ਫੜ ਕੇ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਲਗ ਪਈ. ਇਧਰ ਰੂਬੀ ਹਰਦਿਆਲ ਲਈ ਰੋਟੀ ਪਾ ਕੇ ਲਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹਰਦਿਆਲ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹਰਦਿਆਲ ਮੈਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ. ਮੈ ਵੀ ਚਾਚੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਰੋਟੀਆਂ ਤੇ ਦਾਲ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੈ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਗ ਪਿਆ. ਸਾਡਾ ਘਰ ਵੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਸੀ ਪਰ ਚਾਚੀ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਨਜਦੀਕ ਹੀ ਸੀ. ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਕਮਾਦ ਹੋਣ ਕਰਕੇਮਚ ਮੋਟਰ ਵਾਲਾ ਕਮਰਾ ਕਾਫੀ ਲੁਕਵਾਂ ਸੀ.
ਰੂਬੀ ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਘਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਵਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਸਾਰੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿਚ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀਆਂ. ਸੀਮਾ ਵਾਪਿਸ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਚਾਚਾ ਤੇ ਮੈ ਟਰੈਕਟਰ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤ ਚਲੇ ਗਏ.
ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਫੇਰ ਤੋਂ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਧੁੱਪ ਦਾ ਮਜਾ ਲੈਣ ਲੱਗੀ. ਫੇਰ ਕੁਝ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਉੱਠ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਥਰੂਮ ਦਾ ਗੀਜ਼ਰ ਚਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਧੁੱਪ ਦਾ ਮਜਾ ਲੈਣ ਲੱਗੀ. ਏਨੀ ਠੰਡ ਵਿਚ ਰੂਬੀ ਰੋਜ ਧੁੱਪ ਚੜੀ ਤੋਂ ਹੀ ਨਹਾਉਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਧੁੱਪੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੋਨੋ ਨੂੰਹ ਸੱਸ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਸੀ. ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬਣੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਾਣੀ ਚੈੱਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਪਾਣੀ ਕਾਫੀ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ.
ਰੂਬੀ ਤੌਲੀਆ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਆਈ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ. ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਕਿੰਨੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸੀ ਉਹ. ਸਵਰਗ ਦੀਆਂ ਪਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਾਤ ਦਿੰਦੀ ਸੀ. ਏਨਾ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਹ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਤੇ ਹੱਸ ਪਈ. ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਲਿਪ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਵਾਲ ਖੁਲ ਗਏ. ਫੇਰ ਉਹ ਕਮੀਜ਼ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਕਾਲੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੂੰਮੇ ਕਹਿਰ ਢਾ ਰਹੇ ਸੀ. ਬ੍ਰਾ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਹੱਕ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ. ਹੁੱਕ ਖੁਲਦੇ ਹੀ ਬ੍ਰਾ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਮੋਢਿਆਂ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਬ੍ਰਾ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਦੇ ਭਰੇ ਭਰੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ ਭੂਰੀ ਨਿੱਪਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਰਦ ਨੂੰ ਦੀਵਾਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦਾ ਦੀਵਾਨਾ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਨੇ ਤਾਂ ਮੂੰਮੇ ਰੱਜ ਕੇ ਚੂਸੇ ਸਨ. ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਹੱਥ ਮੁੰਮਿਆ ਤੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਜਾਇਜ਼ਾ ਲੈਣ ਲੱਗੇ. ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਫੇਰਦੇ ਰੂਬੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿਚ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਖੁਲੇ ਵਾਲ, ਗੋਰਾ ਸ਼ਰੀਰ, ਨੰਗੇ ਮੂੰਮੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ.
ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਵੀ ਢਿੱਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ. ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਕਿੰਨਾ ਭਰਿਆ ਸ਼ਰੀਰ ਸੀ ਰੂਬੀ ਦਾ. ਪਤਲਾ ਲੱਕ, ਚੌੜੇ ਚੌੜੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਅੱਗ ਹੀ ਲਗਾ ਰਹੇ ਸਨ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਟੂਟੀ ਛੱਡੀ ਤੇ ਬਾਲਟੀ ਭਰਨ ਲੱਗੀ. ਪਾਣੀ ਕਾਫੀ ਗਰਮ ਸੀ ਤੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਨਾਲ ਹੀ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਟੂਟੀ ਛੱਡ ਦਿਤੀ. ਰੂਬੀ ਫੱਟੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਪੈਂਟੀ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਵਾਲੀ ਜਗਾਹ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਉਪਰ ਚਿੱਟਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸੀ. ਚਿੱਟਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਫੇਰ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਆ ਗਿਆ.
ਰੂਬੀ ਨੇ ਪੈਂਟੀ ਨੂੰ ਨੱਕ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਸੁੰਘਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪੈਂਟੀ ਨੂੰ ਸੁੰਘਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਪੈਂਟੀ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਉੱਤੇ ਗਰਮ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਪਾਣੀ ਪੈਂਦੇ ਹੀ ਓਹਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਚੀਸ ਨਿਕਲੀ. ਓਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਨਿੱਪਲਾਂ ਫੇਰ ਸਖਤ ਹੋਈਆਂ ਪਯੀਆਂ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਫੇਰ ਗਿੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਇਕ ਉਂਗਲ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਈ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਰੂਬੀ ਫੇਰ ਤੋਂ ਵਾਸਨਾ ਵਿਚ ਡੁੱਬ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਉਹ ਸਿਸਕੀਆਂ ਵੀ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਵਿਚ ਰੂਬੀ ਦੇ ਫੁੱਦੀ ਰਸ ਛੱਡ ਗਈ ਤੇ ਰੂਬੀ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਢਿੱਲਾ ਪੈ ਗਿਆ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਰੂਬੀ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪਈ ਰਹੀ. ਜਦੋਂ ਸਾਹ ਠੀਕ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨੰਗੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਗ ਗਈ. ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਇਸ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਹੀ ਨਾ ਕਰੇ. ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਫ਼ਿਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਪਰ ਇਸ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਰਸ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਿੰਨੀ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਆ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦਾ ਪਤੀ ਰੋਜ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਮਾੜੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਹੀ ਕੋਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਉਹ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗੀ. ਨਹਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਧੋਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ.
ਦੋਪਹਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਧੁੱਪ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲੱਗੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਸਬਜ਼ੀ ਕੱਟ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦਾ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਉਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕੀ ਕਲ ਨੂੰ ਡੈਡੀ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਧਰਨੇ ਵਿਚ ਜਾਣਾ ਤੇ ਮੰਮੀ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਜਾਊ. ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਪੇਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ.
ਏਦਾਂ ਹੀ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ. ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਭ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਰੂਬੀ ਵੀ ਆਪਣੇ ਬੈਡ ਤੇ ਆ ਕੇ ਪੈ ਗਈ. ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੋ ਗਈ.ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਸੋਹਰਾ ਹਰਦਿਆਲ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਬੈਠਾ ਸੀ. ਪੂਰਾ ਸਾਮਾਨ ਵੀ ਬੈਗ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਸੀ. ਫੇਰ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਉਹ ਨਿਕਲ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਘਰ ਵਿਚ ਦੋਨੋ ਨੂੰਹ ਸੱਸ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਮੈ ਟਰੈਕਟਰ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਰੋਜ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਫੇਰ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਡਰ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ ਉਹ ਨੂੰਹ ਸੱਸ ਦੋਨੋ ਇਕੱਲੀਆਂ ਸਨ. ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਦੋਨੋ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਗਈਆਂ.
ਲਗਭਗ 9 ਵਜੇ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਚਲਣਾ. ਕਿਤੋਂ ਨਾ ਕਿਤੋਂ ਲੰਨ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਾਊ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਲਈਆਂ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਂਗਲਾਂ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਨੀਂਦ ਆ ਜਾਵੇ ਪਰ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਉਸ ਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਖੀਰਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਈ. ਉਸ ਨੇ ਸਮਾਂ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ 11 ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟੇ ਲੇਟੇ 2 ਘੰਟੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਘਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਵੇ. ਰੂਬੀ ਇਕ ਦਮ ਡਰ ਗਈ. ਉਸ ਨੇ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਬਨਿਆ ਤੇ ਹੋਂਸਲਾ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ. ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਆ ਕੁੰਡੀ ਕਿਸ ਨੇ ਖੋਲੀ ਆ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਹ ਸੱਸ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਕਿਥੇ ਚਲੀ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਡਰ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਬਾਕੀ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਪਰ ਕਮਲਜੀਤ ਓਥੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਡਰਾਈਂਗ ਰੂਮ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਨੇ ਡਰਾਈਂਗ ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਮੋਟਰ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਇਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਬੈਟਰੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਸ਼ਇਦ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਹਿਣ ਗਈ ਹੋਵੇ.
ਰੂਬੀ ਓਥੇ ਖੜ ਕੇ ਹੀ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ. ਕਮਰਾ ਡ੍ਰਾਈਇੰਗ ਰੂਮ ਤੋਂ ਸਾਫ ਦਿਖਦਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੀ ਗਈ. ਮੈ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਵਾਰੀ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੱਲਬ ਵੀ ਜਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. 5 ਮਿੰਟ ਬੀਤ ਗਏ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਦੋਨੋ ਅੰਦਰ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਆ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੈ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਅੰਦਰੋਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਕਮਾਦ ਵਿਚੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਕਮਰਾ ਪੁਰਾਣਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਕਈ ਮੋਰੀਆਂ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਆਸਾਨੀ ਹੋ ਗਈ.
ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਹੋਸ਼ ਉੱਡ ਗਏ. ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ. ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਬੈਠੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦਬਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਹੁਣ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ. ਉਹ ਓਥੇ ਖੜੀ ਖੜੀ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਕਿਊ ਲਗਾ ਦੀ ਆਉਣ ਵਿੱਚ. 2 ਘੰਟੇ ਹੋ ਗਏ ਤੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ।
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਸੌਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਆਉਣਾ ਸੀ.
ਮੈ: ਹੁਣ ਉਹ ਸੋ ਗਈ ਕੀ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂ ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ. ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ. ਐਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਕਰ.
ਮਾ: ਸਹੀ ਬੋਲਾ ਆਪ ਨੇ. ਮੈਂ ਭੀ ਚਾਚੀ ਤੈਨੂੰ ਚੋਦਨ ਦੇ ਲਈ ਤਰਸ ਗਿਆ ਸੀ।
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਪਈ ਆ. ਮੈਂ ਵੀ ਮੌਕਾ ਹੀ ਦੇਖਦੀ ਸੀ ਕਦੋਂ ਹਰਦਿਆਲ ਬਾਹਰ ਜਾਵੇ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰੁਕਣਾ. ਫਿਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਦੋ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਦਿੱਲੀ ਗਿਆ ਓਨੇ ਦਿਨ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਲੱਗੀ ਆ. ਹੁਣ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰ ਤੇ ਮੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਦੇ.
ਇਹ ਸਭ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਕੰਨ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਏ ਸੀ. ਮੈ T-Shirt ਤੇ ਪਤਲਾ ਜਾ ਲੋਅਰ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਘੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਚੂਸਦੇ ਹੀ ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਬੁਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ.
ਫੇਰ ਮੈ ਚਾਚੀ ਦਾ ਕੁੜਤਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚਿੱਟੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਕੈਦ ਸਨ. ਮੂੰਮੇ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ. ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਠੰਡ ਵਿਚ ਖੜੀ ਹੋ ਕੇ ਸਭ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਸਨ. ਏਨੀ ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਗੋਲਾਈ ਵਧੀਆ ਸੀ. ਮੈ ਓਵੇਂ ਹੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਯਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਰਹੇ. ਚਾਚੀ ਨੇ ਮੇਰੀ T-Shirt ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਬਦਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਈ. ਮੈ ਇਕ ਹੱਥ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਖੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਪਰ ਬ੍ਰਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਕਸੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਖੁਲ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਸ ਪਈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਕੰਜਰਾ, ਏਨੇ ਵਾਰ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲੀ ਆ. ਅਜੇ ਤਕ ਤੈਨੂੰ ਬ੍ਰਾ ਨੀ ਖੋਲ੍ਹਣੀ ਆਈ.
ਮਾ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਤੇਰੀ ਬ੍ਰਾ ਹੀ ਇੰਨੀ ਕਸੀ ਹੋਈ ਆ. ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਕੀ ਗ਼ਲਤੀ ਆ ਫਿਰ ਕਹੇ ਗਈ ਹੁੱਕ ਤੋੜ ਦਿੱਤੀ।
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਮੈ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਟੁੱਟ ਪਿਆ. ਮੂੰਮੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਸਨ. ਸ਼ਇਦ 40 ਇੰਚ ਹੋਣਗੇ. ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ. ਪਰ ਦੁੱਧ ਵਰਗੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਲਾਲਾਂ ਡਿੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
ਓਧਰ ਰੂਬੀ ਨੇ ਵੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਏਨੇ ਵੱਡੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖੇ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਦੇਖੇ ਸਨ ਪਰ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਡੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਸ਼ੋਕੀਨ ਜੱਟੀ ਆਪਣੇ ਤੇ ਅੱਧੀ ਉਮਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਮੂੰਮੇ ਕਿਉਂ ਚੁੰਘਾ ਰਹੀ ਆ. ਜੇ ਏਨੀ ਹੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਹਾਣ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਯਾਰੀ ਲਾ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਫੇਰ ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਚੱਟਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਵੀ ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਕੱਛਾਂ ਚਟ ਕੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਇਨੂੰ ਚੱਟਨ ਵਿੱਚ ਜੋ ਮਜਾ ਹੈ ਉਹ ਅਲੱਗ ਹੀ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਆ ਤਾਂਹੀ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕੱਛਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟ ਕੇ ਆਈਂ ਆ.
ਮੈ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲੀਆਂ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਉੱਤੇ ਲਿੱਟ ਗਿਆ. ਕਦੇ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਕੱਛਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਦਿੰਦਾ.
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਲੋਅਰ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ. ਥੱਲੋਂ ਮੈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਹੁਣ ਮੈ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਰੂਬੀ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਰੀਰ ਝੋਟੇ ਵਰਗਾ ਸੀ. ਛਾਤੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਲੰਨ ਦੇ ਵਾਲ ਵੀ ਮੈ ਨਹੀਂ ਕੱਟੇ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਅਜੇ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਲੰਬਾ ਤੇ ਮੋਟਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਲੰਨ ਰੂਬੀ ਦੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ. ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੀ ਅਣਜਾਣ ਸੀ ਕਿ ਅਜੇ ਤਾਂ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ.
ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮੈ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਮੈ ਥੱਲੇ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹਿਲਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਲੰਨ ਦੀ ਮੋਟਾਈ ਉਸ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ. ਲੰਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਬਾਕੀ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟਾ ਸੀ. 2-3 ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਸਖਤ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਟੋਪੇ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਕਾਲਾ ਸੀ ਪਰ ਲੰਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਪੂਰਾ ਲਾਲ ਲਾਲ ਸੀ.
ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚਦੀ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਗਾਜਰ ਵਾਂਗ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ. ਜਦੋਂ ਮਾਸ ਦੁਬਾਰਾ ਅੱਗੇ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਮਾਸ ਅੰਦਰ ਲੁਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹ ਇਕ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਫੁੱਟਬਾਲ ਵਾਂਗ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸਨ. ਹਬਸ਼ੀ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛਡਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਬਾਂਹ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੋਊ ਜਾਂ ਛੋਟਾ. ਸ਼ਇਦ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਬਾਂਹ ਜਿੱਡਾ ਹੀ ਸੀ. ਕਲ ਤਕ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਹੀ ਵੱਡਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਲੰਨ ਤੇ ਗੱਡ ਲਏ ਤੇ ਉੱਤੇ ਉੱਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਈ. ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਲਾਲ ਲਾਲ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਪੂਰਾ ਟੋਪਾ ਲੰਨ ਦੀ ਕਰੀਮ ਨਿਕਲਣ ਕਰਕੇ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਪੂਰੀ ਕਰੀਮ ਵੀ ਚੱਟ ਰਹੀ ਸੀ. ਟੋਪਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. 5 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਨਵ, ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਬਸ ਕਰ.
ਮੈ: ਕੋਈ ਨੀ ਚਾਚੀ ਜੀ, ਹਲੇ ਤਾ ਮਜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰਾ ਸੰਘ ਪਾੜ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ?
ਮੈ: ਬਸ ਇਕ ਵਾਰੀ ਚੂਸ ਲਓ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮੈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿੱਦੀ ਆ. ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਮੂੰਹ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਮੈ ਚਾਚੀ ਦੀ ਗਿੱਚੀ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਹੀ ਘੱਸੇ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈ ਇਕ ਦਮ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਥੋੜਾ ਜਾ ਹੋਰ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ. ਓਹਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢਣ ਦਿਤਾ. ਮੈ ਹੱਸਣ ਲਗ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਮੇਰੀ ਇਸ ਕਰਤੂਤ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਕੰਜਰ, ਕਿਓਂ ਇਹੋ ਜੇ ਪੰਗੇ ਕਰਦਾ ਹੁਨਾ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਇਕ ਵਾਰੀ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਓ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਤਾਂ ਅੱਧਾ ਲੰਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ. ਪੂਰਾ ਕਿਥੋਂ ਚਲਾ ਜਾਊ.
ਮੈ ਫੇਰ ਹੱਸਣ ਲਗ ਗਿਆ.
ਕਮਲਜੀਤ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਉਸ ਦੇ ਥੁੱਕ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਉਹ ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਸੀ. ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਕੱਛੀ ਕਾਫੀ ਛੋਟੀ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪਨੀ ਕੱਛੀ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ.ਰੂਬੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਸੱਸ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਅਜੇ ਵੀ ਪੂਰੇ ਕਾਇਮ ਸਨ. ਪੇਟ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ. ਚਿੱਤੜ ਮਾਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਇਕ ਵੀ ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪੱਟ ਬਿਲਕੁਲ ਰੂਬੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁਲਾਇਮ ਸਨ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਕ ਉੱਚੀ ਲੰਮੀ ਜੱਟੀ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਠੰਡ ਵਿਚ ਖੜੀ ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਨਿੱਪਲਾਂ ਵੀ ਸਖਤ ਹੋਈਆਂ ਪਯੀਆਂ ਸੀ.
ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਬੀ ਪਾ ਲਿਆ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਚਾਚੀ ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸਾਫ ਦਿਖਣ ਲੱਗੀ. ਅਸੀਂ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੱਲਬ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਫ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕੀ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਹਰਦਿਆਲ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਧਰਨੇ ਤੇ ਜਾਣਾ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਅੱਜ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ.
ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਰਗੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਾਂਗ ਗੋਰੀ ਗੋਰੀ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਰੂਬੀ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫੀ ਵੱਡੀ ਸੀ ਤੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਪਾਟੀ ਹੋਈ ਸੀ.. ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਨਵ ਦਾ ਗਧੇ ਵਰਗਾ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲਿਆ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਮਾਸ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੇ ਨਵ ਦੀ ਲੰਨ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਆਹ ਹਾਲਤ ਕਰਵਾਈ ਸੀ.
ਮੈ ਦੋ ਉਂਗਲਾਂ ਫੁੱਦੀ ਚ ਵਾੜ ਦਿਤੀਆਂ. 2 ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਕੀ ਅਸਰ ਹੋਣਾ ਸੀ. ਉਂਗਲਾਂ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਵੜ ਗਈਆਂ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਰਸ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ, ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਤਾ ਖੁਲ ਗਈ ਹੈ. ਦੇਖ ਕਿਵੇ ਮਾਸ ਬਾਹਰ ਲਟਕ ਰਿਹਾ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕੰਜਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਢਿੱਲੀ ਕੀਤੀ ਆ. ਜਦੋਂ ਤਕ ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਸੀ ਓਦੋਂ ਤਕ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਕੁਵਾਰੀ ਕੁੜੀ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸੀ.
ਇਕ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਹ ਗਧੇ ਵਰਗਾ ਲੰਨ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦਾਂ. ਜਦੋਂ ਏਡਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਊ ਫੇਰ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਤਾਂ ਪਾਟਣਾ ਹੀ ਆ. ਇਸ ਚ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਕੀ ਦੋਸ਼ ਆ. ਮੈ: ਇਹ ਗੱਲ ਤਾ ਚਾਚੀ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਤੋਂ ਤਾਂ 25 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਏਨੀ ਖੁੱਲੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ. ਪਰ ਤੂੰ 2 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਆਹ ਹਾਲਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ ਅਬ ਮੈਂ ਵੀ ਕਿਆ ਕਰੂ. ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਯੇ ਲੰਨ ਦੇ ਦੀਆ ਤੋ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਖੁਲ ਜਾਦੀ ਆ
ਕਮਲਜੀਤ: ਇਕ ਦਿਨ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਸੀ ਕਿ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਈ.
ਮੈ: ਫਿਰ ਕੀ ਕਿਹਾ
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਮਰ ਵਧਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਮਾ: ਫਿਰ ਚਾਚੀ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਗਿਆ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਓਹਨੂੰ ਝੁੱਡੂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਅਕਲ ਕਿਥੇ ਆ.
ਫੇਰ ਦੋਨੇ ਹੱਸਣ ਲਗ ਪਏ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਸ਼ਬਦ ਸੁਨ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਅੱਜ ਤਕ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਗਾਲ਼ ਜਾਂ ਗੰਦਾ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਵੀ ਅਜੀਬ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਝੁੱਡੂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਡੈਡੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਏਨੀ ਇਜ੍ਜਤ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਝੁੱਡੂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਆ.
ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੌੜੀ ਕਰ ਲਈ. ਮੈ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਿਆ.. ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚਾਲੇ ਮੈ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮੋਰੀ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਸਕੇ. ਅੱਜ ਰੱਬ ਵੀ ਰੂਬੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮੇਹਰਬਾਨ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਮੋਰੀ ਲੱਭ ਗਈ ਜਿਥੋਂ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਰੱਖੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.
ਕਮਰਾ ਨਿੱਕਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ 3-4 ਫੁੱਟ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਹੋਊ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਨਜਾਰਾ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗੁਲਾਬੀ ਮਾਸ ਵਿਚ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਜੀਭ ਰੂਬੀ ਤੇ ਵੀ ਜਾਦੂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਵੀ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬਿਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਵਧਾਨ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਵੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੋਈ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਵਿਗੜ ਜਾਊ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਵ, ਹੁਣ ਚੱਕ ਦੇ ਫੱਟੇ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਰਟਮੈ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਜੀਭ ਹਟਾ ਲਈ.
ਮੈ: ਕੋਈ ਨੀ ਚਾਚੀ ਜੀ, ਥੋੜਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ, ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾ ਚੱਟ ਲਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਫੇਰ ਚੱਟ ਲਈਂ. ਹੁਣ ਲੌੜਾ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਕੇ ਮੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਦੇ.
ਮੈ: ਲਗਦਾ ਹੈ ਚਾਚੀ ,ਤੇਰੀ ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਤੋ ਠੰਡੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਸ਼ਾਂਤ ਕਿਥੋਂ ਹੋਣੀ ਸੀ. ਉਸ ਝੁੱਡੂ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਖੜਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ. ਜਦੋਂ ਅੱਗ ਲਗਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਠੰਡੀ ਕਰਵਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਆ.
ਮੈ: ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਚਾਚੀ ਤੇਰੇ ਕੰਮ ਨਾ ਆਇਆ ਫਿਰ ਇਸ ਲੰਨ ਦਾ ਵੀ ਕੀ ਫਾਇਦਾ. ਚਾਚੀ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਅੱਜ
ਰਾਤ ਤੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਕਿ ਹੀ ਦਮ ਲੂੰਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹੁਣ ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਬਾਹਰ ਆ ਓਨੇ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਅੱਗ ਠੰਡੀ ਕਰਾਉਣੀ ਆ. ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਕਰ ਤੇ ਕੰਡੋਮ ਚੜਾ ਲੈ.
ਮੈ; ਚਾਚੀ ਇਹ ਗੱਲ ਗਲਤ ਹੈ. 15 ਦਿਨ ਪਹਿਲੇ ਜਦੋ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਲਈ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਅਗਲੀ ਬਾਰ ਬਿਨਾ ਨਿਰੋਧ ਤੋ ਕਰਨ ਦੇਵੇ ਗਈ. ਹੁਣ ਚਾਚੀ ਆਪਣੇ ਵਾਅਦੇ ਤੋ ਮੁਕਰ ਰਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਹੁਣ ਇਸ ਉਮਰ ਚ ਮੇਰੀ ਬਦਨਾਮੀ ਕਰਾਉਣੀ ਆ. ਜੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਊ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ. ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੰਦਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਚਲ ਕਰਲਾ ਬਿਨਾ ਕੰਡੋਮ ਤੋਂ. ਪਰ ਹੁਣ ਟਾਈਮ ਨਾ ਲਾ। ਲੰਨ ਤੇ ਤੇਲ ਲਾ ਲੈ.
ਮੈ: ਕੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਏ ਚਾਚੀ ਇੰਨੀ ਬਾਰੀ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੀ ਆ।ਤੇਰੀ ਇੰਨੀ ਖੁਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਆ ਫਿਰ ਬੀ ਡਰ ਰਹੀ ਆ
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਤੇਰੇ ਗਧੇ ਵਰਗੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਡਰ ਲਗਦਾ. ਤੂੰ ਤਾਂ ਤੇਲ ਲਾ ਕੇ ਵੀ ਮੇਰੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਕਢਵਾ ਦਿੰਨਾ. ਬਿਨਾਂ ਤੇਲ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨੀ ਮੇਰੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਕਰੇਗਾ.ਮਾ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ.
ਮੈ: ਫਿਰ ਆਪ ਹੀ ਲਗਾ ਦੇ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਸਰੋਂ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਤੇਲ ਆਪਣੀ ਤਲੀ ਤੇ ਪਾ ਲਿਆ. ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਤੇਲ ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਲੰਨ ਚਮਕਣ ਲਾ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਕੁਝ ਤੇਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਪਾ ਲਿਆ.
ਰੂਬੀ ਵੀ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਰਾਮੂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਧਕੂ. ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਪਤਾ ਨੀ ਏਨਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਮੰਮੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਕਿਵੇਂ ਜਾਊ. ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚੋ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਲਗ ਪਯੀਆਂ. ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਇਕ ਸਰਾਹਨਾ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਈਆਂ ਤੇ ਆਪ ਥੱਲੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਟੋਪਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਮੈ ਜ਼ੋਰ ਲਾਯਾ ਤਾਂ ਲੰਨ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਅੜਚਨ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ. ਮਾ ਓਦੋਂ ਤਕ ਧੱਕਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤਕ ਲੰਨ ਜੜ ਤਕ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਚਲਾ ਗਿਆ.
ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਲੰਨ ਲੈਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.
ਫੇਰ ਮੈ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ. ਮੈ ਆਪਣਾ ਜਲਵਾ ਦਿਖਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਕ ਝਟਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ. ਤੇਲ ਲੱਗਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੰਨ ਜਦੋਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਫਚ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਫਚ ਕਰਕੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ.
ਮੈ: ਦੇਖ ਚਾਚੀ ਹੁਣ ਤਾ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਬਹੁਤ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਜਾ ਰਿਹਾ .
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ…….. ਆਹਹਹਹ……. ਆਈ ਮੰਮੀ………. ਵੇ ਏਨੀ ਵਾਰ ਤਾਂ ਤੂੰ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ…… ਆਹਹਹਹ……… ਆਹਹਹਹ……… ਹੁਣ ਤਾਂ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾਣਾ ਹੀ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਯਾਦ ਆ ਜਦੋ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਚੋਦਿਆ ਸੀ ਤੇ ਅੱਧਾ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਖੂਨ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ।
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ…… ਵੇ ਉਹ ਰਾਤ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਆ…… ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ……… ਉਸ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਤੋਰ ਹੀ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ….. ਹਾਏ…….. ਹਾਏ……. ਵਿਆਹ ਵਿਚ ਸਾਰੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਪੁੱਛ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਟੇਢੀ ਟੇਢੀ ਕਿਓਂ ਤੁਰਦੀ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਮੈ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀ ਸੀ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਆਪਾ ਦੋਨਾ ਨੇ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਮਨਾ ਲਈ ਸੀ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਏ ਵੇ ਨਵ…… ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦੇ…….. ਹਾਏ ਮੰਮੀ….. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ……….
ਮਾ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਏਨਾ ਖੂਨ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਕੁਵਾਰੀ ਦਾ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਤੇ ਨੀ ਨਿਕਲਦਾ. ਜਿੰਨਾ ਉਸ ਰਾਤ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਸੀ.
ਮੈ ਕਿਹੜਾ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕਿ ਕੱਡਿਆ . ਮੈ ਤਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਪਾਇਆ ਸੀ ਖੂਨ ਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਿਕਲ ਗਿਆ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਏ ਵੇ ਨਵ……….. ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਗੁਲਾਮ ਆਂ…., ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਣਾ ਲੈ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਤਾ 2 ਸਾਲ ਤੋ ਮੇਰੀ ਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਸਹੀ ਕਿਹਾ ਤੂੰ. ਜਦੋਂ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਤਾ ਤੇਰੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ.
ਓਧਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਖਰਾਬ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਅੱਖ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੇ ਤਾਂ 2 ਜਵਾਕ ਸਨ ਤੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਵੀ ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ. ਫੇਰ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਏਨਾ ਖੂਨ ਕਿਓਂ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਲਈ ਵੀ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਅੱਜ ਫੇਰ ਭੜਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਏਨਾ ਰਸ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਛਡਿਆ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਅੱਜ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਦੇਖ ਕੇ ਵੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ 15-20 ਮਿੰਟ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ. ਏਨੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮੇਰਾ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਚੜਿਆ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਦਾ ਤਾਂ 2-3 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਹ ਚੜ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਸ਼ਇਦ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈ ਖੇਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਮੇਰਾ ਸਾਹ ਪੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਓਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਆਕੜਣ ਲੱਗਾ. ਮੈ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਚਾਚੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਏ ਵੇ ਨਵ………… ਮੈਨੂੰ ਸਾਂਭ ਲਾ……… ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……… ਮੈਂ ਤਾਂ ਗਈ……… ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਦੇ… ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……….. ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……… ਪਾੜ ਦੇ ਫੁੱਦੀ.
ਮੈ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ 5-6 ਘੱਸੇ ਲਾਏ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਰਸ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਹਾ ਦਿਤੀਆਂ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਰਸ ਛੱਡਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ ਤੇ ਪਰਲ ਪਰਲ ਕਰਕੇ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ. ਲੰਨ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਗਰਮ ਗਰਮ ਮੱਖਣ ਸਿੱਧਾ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. 10-12 ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਵੀ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਤੇ 2-3 ਮਿੰਟ ਦੋਨੇ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪਏ ਰਹੇ. ਦੋਨੇ ਪਸੀਨੋ ਪਸੀਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਚੁਕੀਆਂ ਸਨ. ਉਹ ਇਕ ਵੱਖਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਹੀ ਉਡਾਰੀਆਂ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਹੀ ਆਨੰਦ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਖਿੱਚ ਲਿਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਇਕ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਭਤੀਜੇ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਲਾਉਣੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ.
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਢਿੱਲਾ ਪੈ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਚਿੱਟੀ ਚਿੱਟੀ ਕਰੀਮ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰਸ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਪੂਰਾ ਰਸ ਚੱਟਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਜਦੋਂ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਸਾਫ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਉੱਠ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਮੈ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤੇ ਲੰਨ ਉੱਤੇ ਜੀਭ ਰੱਖ ਲਈ ਤੇ ਪੂਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਈ. ਲੰਨ ਢਿੱਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਛੋੱਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਲੰਨ ਤੇ ਲੱਗੀ ਸਾਰੀ ਕਰੀਮ ਚਟ ਗਈ.
ਮੈ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਚਾਚੀ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਸੀ. ਉਸ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਪੂਰੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਰਸ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸ਼ਰਮਸ਼ਾਰ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਤੇ ਵੀ ਵਾਸਨਾ ਹਾਵੀ ਸੀ. ਓਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਮੈ ਇਕੱਠੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਏ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਗਏ. ਪਏ ਪਏ ਹੀ ਕਮਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਵ ਤੇਰੇ ਚ ਤਾਂ ਜਾਦੂ ਆ. ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ ਨਜਾਰਾ ਆ ਜਾਂਦਾ. ਮੈਂ ਤਾ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਤੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇਖ ਮੇਰੇ ਤੋ ਵੀ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ. ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਦੱਸ ਚਾਚੀ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂ ਨਵ ਪੁੱਛ
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਮੈਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਏ
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ. ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਕਿਓਂ ਮਰਵਾਉਣ ਆਉਂਦੀ.
ਮੈ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੱਸ ਪਿਆ। ਮੈ ਫੇਰ ਆਪ ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਕਿਊ ਨੀ ਬਣ ਜਾਦੀ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਜੇ ਘਰਵਾਲੀ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਆਂ.ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮਰਵਾਉਣੀ ਆ.
ਮੈ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾ ਸਹੀ ਬੋਲੀ ਤੁਸੀਂ
ਰੂਬੀ ਨੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਏਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਸਕਦੀ ਆ. ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਬ ਸਚਾਈ ਪਤਾ ਲਗ ਗਈ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਫੇਰ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਅੱਗ ਵੀ ਅਜੇ ਬੁਝੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਅਗਲੇ ਰਾਉਂਡ ਲਈ ਪੂਰੀ ਤਿਆਰ ਸੀ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੇ ਲੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੂੰ ਜ਼ਿੱਦ ਕਿਉਂ ਨੀ ਛੱਡ ਦਾ ਨਵ, ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਫਸ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ,ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਤੀ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਜਾ ਨਹੀਂ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਪਤੀ ਮੰਨਦੀ ਆ ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਮਨ੍ਹਾ ਨੀ ਕੀਤਾ. ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨੀ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਹੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਸੀ.
ਮੈ: ਨਾਲੇ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਬਣ ਰਹੀ ਏ ਤੇ ਦੂਸਰੀ ਤਰਫ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈਣ ਤੋ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰ ਰਹੀ ਏ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਤਾਂ ਪਾ ਲੈਨੀ ਆ, ਪਰ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਾ ਧੱਕੀ.
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ
ਕਮਲਜੀਤ ਉੱਠ ਕੇ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣਾ ਰੂਬੀ ਲਈ ਵੀ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਕਦੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਤਾ ਕਈ ਵਾਰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਵਧੀਆ ਨੀ ਲਗਦਾ ਸੀ. ਪਰ ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਲੌਲੀਪੌਪ ਵਾਂਗ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਮੁਲਾਇਮ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਕਾਲਾ ਲੰਨ ਫਸਾ ਕੇ ਮੈ ਵੀ ਸੁਰਗਾਂ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਟਟਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੰਨ ਦੀ ਮੁੱਠ ਵੀ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ.
ਫੇਰ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਟਟਿਆਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਟਟਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਟੱਟੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫੀ ਵੱਡੇ ਸੀ ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਨਵ, ਲੰਨ ਦੇ ਵਾਲ ਤਾਂ ਕੱਟ ਲਿਆ ਕਰ. ਐਵੇਂ ਗੰਦ ਮਾਰ ਰੱਖਿਆ.
ਮੈ: ਮੈ ਤਾ ਕਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟੇ ਨੀ ਚਾਚੀ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਕੱਟ ਦਿਉ
ਕਮਲਜੀਤ: ਕਲ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਰੂਬੀ ਨਹਾਉਣ ਜਾਊ, ਓਦੋਂ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਈਂ. ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਸ਼ੇਵ ਕਰ ਦਊਂਗੀ.
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ
ਕਮਲਜੀਤ: ਚਲ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਚੂਪੇ ਲਾ ਦਿੱਤੇ.
ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਧੱਕ ਦੇ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਆਪ ਬੈਡ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾ. ਮੈਂ ਥੱਲੇ ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੂਗਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਡ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਕੱਢ ਲਏ ਤਾਂ ਜੋ ਲੰਨ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾ ਸਕੇ. ਮੈ ਆਪ ਥੱਲੇ ਖੜ ਗਿਆ. ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਰੱਖੇ ਤੇ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ. ਲੰਨ ਜਦੋਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਚਿੱਤੜ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰ ਲਏ. ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਿੱਲੀ ਸੀ ਤਾਂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਮੈ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਚਾਚੀ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲਈ ਕਿੰਨੀ ਕਾਹਲੀ ਆ.
ਫੇਰ ਮੈ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਮੇਰੇ ਟੱਟੇ ਚਾਚੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਥੱਲੇ ਲਗ ਗਏ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਮਾਨ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਤਕਲੀਫ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ. ਮਜੇ ਵਿਚ ਦੋਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
ਰੂਬੀ ਇਕ ਵਾਰ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਬਾਰਾ ਫੇਰ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਇਹ ਪੂਰੀ ਖੇਡ ਉਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਤੇਜਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਮੇਰੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਇਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਪਸ਼ਟ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਦਾ ਬਿਨਾ ਲੰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ ਸੀ. ਅੱਜ ਕਲ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਤਾ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਿਛਲੇ 2 ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ 2 ਲੰਨ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. 2 ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਉਸ ਲਈ ਅਸੰਭਵ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਉਹ ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਵੀ ਕਾਇਲ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕਾਫੀ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪੈਂਟੀ ਵੀ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.
ਮੈ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੋਂ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਪੂਰੀ ਹਿਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਏ ਵੇ ਕੰਜਰਾ…… ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਰਹਿਮ ਕਰ………. ਹਏ……… ਹੋਲੀ ਧੱਕ ਵੇ……….
ਮੈਨੂੰ ਓਹਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨਾਲ ਜੋਸ਼ ਚੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਚੋਦਨ ਲਗ ਗਿਆ. ਫੁੱਦੀ ਪਚ ਪਚ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਮੈ ਏਵੇਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਲੰਨ ਧੱਕੀ ਰੱਖਿਆ. ਮੇਰਾ ਵੀ ਸਾਹ ਚੜਨ ਲੱਗਾ ਸੀ.ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਸਮਝ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਲੰਨ ਓਹਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੜ ਗਿਆ. ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਜੜ ਤਕ ਅੰਦਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ.
ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਮਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਾਫੀ ਥੱਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਦਾ ਰਸ ਨੀ ਨਿਕਲਦਾ ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ. ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਮਜਾ ਦੇਣਾ ਉਸ ਦੀ ਇਕ ਮਜਬੂਰੀ ਹੀ ਬਣ ਗਈ ਸੀ. ਥੱਕੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਲੰਨ ਦੇ ਉਪਰ ਉੱਛਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮਿਆ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਹ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸਨ.
ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਂਸਲੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਫੇਰ ਓਹਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ. ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਖੱਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਉਹ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈ ਮੰਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਹ ਓਵੇਂ ਹੀ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠੀ ਰਹੀ. ਮੈ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਚਾਚੀ ਦੀ ਬਸ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਆ. ਇਸ ਲਈ ਮੈ ਥੱਲਿਓਂ ਹੀ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ. ਮੈ ਇਕ ਝਟਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਸੀ. ਓਧਰ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬਸ ਹੀ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਰਸ ਛੱਡੇ ਤੇ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਸੋਵੇ.
ਪਰ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਏਨੀ ਜਲਦੀ ਰਸ ਕਿਥੋਂ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ. ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਲੰਨ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਈ. ਉਹ ਕੰਧ ਨਾਲ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਪਯੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈ ਪਿੱਛੋਂ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ. ਚਾਚੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਥੱਕ ਗਈਆਂ ਸੀ. ਉਸ ਲਈ ਖੜੀ ਹੋਣਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਹੋਰ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਲਈ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਸੀ ਹੁਣ ਇਹ ਸਭ ਵੀ ਝੱਲਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ. ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਨਵ, ਜਲਦੀ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਦੇ. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਖੜਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ.
ਮੈ: ਬਸ ਚਾਚੀ ਜੀ, ਕੁਛ ਦੇਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕੰਜਰ, ਏਨਾ ਚਿਰ ਤਾਂ ਹੋ ਗਿਆ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਬਸ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਇਕ ਬਾਰ ਹੋਰ ਕਰੂਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਾ ਵੇ, ਏਦਾਂ ਨਾ ਕਰ. ਅੱਜ ਛੱਡ ਦੇ. ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਤੂੰ ਜਿਵੇਂ ਕਹੇਗਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਕਰੁ.
ਮੈ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੀ ਚਾਚੀ ਕਿਵੇਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਆ. ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਨਵ ਕਿੰਨਾ ਤਾਕਤਵਰ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਇਕ ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਭਿਆਂ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.
ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਰੂਬੀ ਹੀ ਸਮਝ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸ਼ਹਿਦ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਰਸ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਥੱਲੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਸ ਸਭ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਬਸ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਯੀ ਸੀ.
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਤੇ ਤਰਸ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ. ਮੈ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਵੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਵੀ ਨੇੜੇ ਹੀ ਆ. ਮੈ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਵੀ ਘਸੇ ਮਾਰਨ ਲਗ ਪਿਆ. ਇਹ ਸਭ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੀ ਬਚੀ ਸੀ. ਜਲਦੀ ਹੀ ਮੈ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀਆ ਤੇ ਲੰਨ ਕਾਫੀ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਨ ਨੇ ਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਵੇ. ਪਰ ਮੈ ਓਨੀ ਦੇਰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਕੱਢਿਆ ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਲੰਨ ਨੇ ਪੂਰੀਆਂ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ. ਮਜਬੂਰੀ ਵਿਚ ਉਹ ਪੂਰਾ ਰਸ ਪੀ ਗਈ. ਲੰਨ ਦਾ ਕੁਝ ਰਸ ਫੇਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਜੋ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਉਹ ਵੀ ਚਟ ਗਈ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਕੱਛੀ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ. ਫੇਰ ਬ੍ਰਾ ਪਾ ਕੇ ਉੱਤੋਂ ਕੁੜਤਾ ਵੀ ਪਾ ਲਿਆ. ਮੈ ਨੰਗਾ ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਇਥੋਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ. ਉਸ ਨੇ ਕੱਛੀ ਉੱਤੇ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਬਨਿਆ ਤੇ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਓਥੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਪੈ ਗਯੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਵ , ਹੁਣ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ. ਮੈਂ ਤਾਂ ਥੱਕੀ ਪਯੀ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਕਲ ਵੀ ਆ ਜਾਣਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਾ ਵੇ, ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੁਖੀ ਜਾਂਦਾ. ਕਲ ਤਾਂ ਨੀ ਆਯਾ ਜਾਣਾ. ਹੁਣ ਪਰਸੋਂ ਆਊਗੀ.
ਮੈ: ਪਰ ਤੂੰ ਤਾ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਸਾਫ ਕਰੋਗੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕਲ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਈਂ . ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਵਾਲ ਕੱਟ ਦਊਂਗੀ.
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ ਚਾਚੀ ਜੀ. ਇਕ ਬਾਰ ਲੰਨ ਤੇ ਜੀਭ ਤਾ ਫੇਰ ਦੇ
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਲੰਨ ਫੜਿਆ ਤੇ ਟੋਪਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਭ ਨਾਲ ਚੱਟ ਲਿਆ. ਮੈ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਸ ਪਈ.
ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਕਮਾਦ ਵਿਚੋਂ ਹੋ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ੋਰ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੈ ਗਈ. ਪੈਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ. ਪਰ ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਨੀਂਦ ਉੱਡੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਰੂਬੀ ਤੇ ਜਾਦੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਖੀਰਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕੱਛੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਸਬ ਕੁਛ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹ ਸਿਰਫ ਕੁੜਤੇ ਵਿਚ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਖੀਰਾ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਫੇਰ ਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਬੇਹੋਸ਼ ਪਯੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਓਹਨੂੰ ਕਦੋਂ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ.