jeet
ਦੋਸਤ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਨੀ ਦੀ ਦਵਾਈ
ਗੱਡੀ ਵੇਚਕੇ ਮੈਂ ਅਜੇ ਵਿਹਲਾ ਈ ਸੀ। ਇੱਕ ਆਪਣਾ ਬੇਲੀ ਦੀਪ ਮਿਲਣ ਆ ਗਿਆ। ਉਹ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਡਕਟਰੀ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਫੇਰ ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਉਠ ਗਿਆ। ਉੱਥੋਂ ਆਕੇ ਸਕੂਲ ਬੱਸ ਚਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਗਿੱਲਾ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਜਾਂ ਤਾਂ ਕਮਰਾ ਲੱਭ ਦੇ ਜਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੇਰੀ ਗੱਡੀ ਚਲਾ ਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਇਵਰ ਨੀ ਮਿਲਦਾ। ਮਖਿਆ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਫਾਇਦਾ? ਮੇਰਾ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਰੱਖ।
ਫੇਰ ਭਾਵੇਂ ਮਹੀਨਾ ਮੁਫਤੀ ਲਵਾ ਲੀਂ। ਮੇਰੀ ਪਰਸਨਲ ਆ। ਜਿੱਥੇ ਆਪਣੀ ਬੱਸ ਚਲਦੀ ਆ, ਉੱਥੇ ਪੜਾਉੰਦੀ ਆ। ਤੇਰੀ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਕੁੰਡੀ ਫਸਾਦੂੰ। ਲਉ ਬਈ ਅੰਨਾ ਕੀ ਭਾਲੇ ਦੋ ਅੱਖਾਂ। ਪਤੰਦਰ ਨੇ ਲਾ ਲਿਆ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਫੋਨ। ਸਾਰੀ ਹੀਰ ਸੁਣਾਤੀ। ਉਹ ਵੀ ਸਾਲੀ ਬਾਹਲੀ ਉਬਲੀ ਪਈ। ਕਹਿੰਦੀ ਬੈਕ ਕਾਲ ਕਰਦੀ ਆ। ਆਥਣੇ ਦੀਪ ਦਾ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ। ਕਹਿੰਦਾ ਕਮਰਾ ਲੱਭ ਛੇਤੀ। ਉਹਨੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਤਿਆਰ ਕਰਲੀ ਆ। ਮੈਂ ਦੀਪ ਨੂੰ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਰਤੀ ਪਰ ਹੁਣ ਕਮਰਾ ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭਾਂ। ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਲ ਚੱਕਿਆ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਅਇਆ।
ਦੋ ਕੁ ਜਣਿਆ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਸਾਲੇ ਅੱਗੋ ਮੱਤਾ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਏ । ਕਰਦੇ ਕਰਾਉਂਦੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਉੱਥੇ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਬੰਦਾ ਅੈਂਬੂਲੈੰਸ ਚਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਉਹਨੂੰ ਕਮਰਾ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪਾਰਕਿੰਗ ਬਣੀ ਹੋਈ ਆ ਤੇ ਪਾਰਕਿੰਗ ਦੇ ਪਿੱਛੇ 4 ਕਮਰੇ ਪਏ ਆ। ਇੱਕ ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ ਆ ਤੇ ਤਿੰਨ ਬੰਦ ਆ। ਬਾਹਰੋਂ ਆਏ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੇ ਡਰਾਇਵਰਾਂ ਵਾਸਤੇ ਰੱਖੇ ਆ। ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਨੂੰ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਦੇ ਦਿਉ। ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਆਇਆ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਕਰਕੇ ਉਹਦਾ ਨੰਬਰ ਲੈ ਲਿਆ, ਵਈ ਤੈਨੂੰ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਪਹਿਲਾਂ ਫੋਨ ਕਰੂੰਗਾ। ਕਮਰੇ ਤਿਆਰ ਰੱਖੀ। ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਦੀਪ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਕਮਰੇ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਬਣ ਗਿਆ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੀਪ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਅੈਤਵਾਰ ਦਾ ਪੱਕਾ ਕਰਤਾ। ਮੈਂ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਕਰਤਾ ਵੀ ਅੈਤਵਾਰ ਨੂੰ ਆਵਾਂਗੇ। ਅੈਤਵਾਰ ਸਵੇਰੇ ਦਸ ਵਜੇ ਦੀਪ ਮੈਨੂੰ ਕਾਰ ਤੇ ਘਰੋਂ ਲੈ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇੱਕ ਜੂਸਬਾਰ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ, ਦੀਪ ਫੋਨ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਪਤਾ ਨੀ ਦੀਪ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਨਾਲ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਨੂੰ ਲਿਆਊਗੀ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਿਆਸ ਅਰਾਈਆਂ ਈ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ,
ਚਾਣਚੱਕ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸ਼ਾਅਸ਼ੀਕਾਲ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਪਿੱਛੇ ਪਲਟ ਕੇ ਦੇਖਿਆ। ਸਾਲਾ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਯਕੀਨ ਈ ਨਾ ਆਵੇ। ਦੀਪ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਬਣੀ ਤਣੀ ਸੁਖਦੀਪ ਗਰੇਵਾਲ ਈ ਸੀ। ਨਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਚ ਉਹਦੇ ਨਾਲੋਂ, ਉਹਦੇ ਕੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਚਾਰ-ਪੰਜ ਸਾਲ ਵੱਡੀ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਸਰੀਰ ਦੀ ਭਾਰੀ ਕੱਦ ਮਸਾਂ ਪੰਜ ਫੁੱਟ ਪਰ ਪੂਰੀ ਕਿੱਲ। ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੁੱਲ ਅੈਨੇ ਸੋਹਣੇ, ਮੇਰਾ ਚਿੱਤ ਕਰੇ ਇੱਥੇ ਈ ਫੜਕੇ ਚੂਸ ਦਿਆਂ। ਦੀਪ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਨੀਤੂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਕਰਾਈ। ਜਸਪ੍ਰੀਤ ਨੀਤੂ ਦੀ ਮਾਸੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ । ਨੀਤੂ ਉਹਨੂੰ ਜੱਸ ਆਖ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਚਾਰੇ ਉੱਥੋ ਨਿਕਲੇ, ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਨੂੰ ਫੋਨ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਕਰਤਾ ਸੀ। ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਅਸੀਂ ਅੱਡੋ ਅੱਡੀ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਵੜਕੇ ਮੇਰਾ ਸਬਰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਜੱਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਰੀਏ ਸ਼ੁਰੂ। ਉਹਨੇ ਹਾਮੀ ਭਰੀ ਤੇ ਮੈਂ ਜੱਫੀ ਪਾਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਪਟਿਆਲੇ ਇੱਕ ਨਰਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਜਿੰਨੀ ਰਿਸਪੈਕਟ ਦਿਉਂਗੇ ਉਹ ਉਨਾ ਈ ਵੱਧ ਸਵਾਦ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਚੁੰਮਾ ਚੱਟੀ ਕਰਦੇ ਅਸੀਂ ਨੰਗੇ ਹੋਗੇ। ਜੱਸ ਦਾ ਰੰਗ ਕਣਕਵੰਨਾ ਸੀ ਪਰ ਸਰੀਰ ਬੁੱਢਿਆਂ ਦੇ ਵੀ ਖੜੇ ਕਰਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਨਖਰਾ ਇੰਨਾ ਮਾੜੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਤਾਂ ਉਈਂ ਪਿਚਕਾਰੀ ਮਰਾ ਦਵੇ। ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਆਟੋਪਾਲ ਦੀਆਂ ਲਾਇਟਾਂ ਵਰਗੇ ਮੁੱਮੇ ਚੁੰਘਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਤੇ। ਉਹਨੇ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਹਿੱਕ ਤੇ ਘੁੱਟ ਲਿਆ। ਮੇਰਾ ਸੰਦ ਵੀ ਜੱਸ ਨੂੰ ਸਲਾਮੀਆ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੁੰਨਿਆ ਸੀ। ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜੱਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚੂਪੇ ਲਵਾਂਵਾ, ਪਰ ਸੋਚਿਆ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਚ ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰਜੇ। ਚਲ ਕਦੇ ਫੇਰ ਸਹੀ। ਜਸ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਹਲੇ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਈ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦਾ ਸੀ,
ਜੱਸ ਨੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸੰਦ ਫੜਕੇ ਟਿਕਾਣੇ ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਦਾਬ ਦੇਕੇ ਤੇ ਦੂਜੇ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ ਪਾਤਾ। ਜੱਸ ਦੀ ਭੱਠੀ ਆਗੂੰ ਤਪਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤੋਂ ਸਪੀਡ ਚੱਕਤੀ। ਜੱਸ ਵੀ ਪੂਰੀ ਹੰਢੀ ਵਰਤੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਹਰ ਵਾਰ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਝੱਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਚ ਪੂਰਾ ਫਸਵਾਂ ਸੀ। ਪੂਰਾ ਗਹਿਗੱਚ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਜੱਸ ਛੇਤੀ ਮੈਦਾਨ ਛੱਡ ਗਈ। ਮੈਂ ਉਦੋਂ ਡੈਕਾ ਡਿਉਰੋਬਲਿਨ ਟੀਕੇ ਲਵਾਉੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਜਿਹੜੇ ਬੰਦੇ ਚ ਝੋਟੇ ਜਿੰਨਾ ਜੋਰ ਤੇ ਘੋੜੇ ਵਰਗੀ ਫੁਰਤੀ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਆ( ਕਬੱਡੀ ਵਾਲੇ ਆਮ ਹੀ ਡੈਕਾ ਲਵਾਉੰਦੇ ਆ)। ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਕਾਮ ਚੜਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਜੱਸ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾਕੇ ਪਿੱਛੋਂ ਦੀ ਪਾਇਆ। ਜਦੋਂ ਘੱਸੇ ਵੱਜਦੇ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਮਾਸ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਬਣਦੀਆਂ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਜੋਸ਼ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਜੱਸ ਦੀ ਛੇਤੀ ਭਿਆਂ ਬੋਲਗੀ। ਕਹਿੰਦੀ ਬੱਸ ਕਰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਕਰ ਦਿਨੀ ਆ। ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਨਾ ਕਰੇ। ਮਖਿਆ ਬੱਸ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਈ ਆ। ਮੈਂ ਲੱਕ ਤੋਂ ਫੜਕੇ ਪੂਰੀ ਰੂਹ ਨਾਲ ਠੋਕੀ।
ਉਹਦੀ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਪਾਣੀ ਛੱਡਗੀ। ਹੁਣ ਝੱਲਣਾ ਉਹਦੇ ਵੱਸੋ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਸਿਰਾਹਣੇ ਨੂੰ ਦੰਦੀ ਭਰ ਲਈ। ਅੈਧਰ ਆਖਰੀ ਝਟਕਾ ਮਾਰ ਕੇ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਖਿੱਚ ਲਿਆ। ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਜੱਸ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਕੱਢਿਆ। ਉਹ ਉਵੇਂ ਹੀ ਲਿਟ ਗਈ। ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਪੈਕੇ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਉਹਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਆਵਦਾ ਸੰਦ ਸਾਫ ਕਰਨ ਲਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਦਿਮਾਗ ਠੰਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਜੱਸ ਕਹਿੰਦੀ ਵੇ ਤੂੰ ਇੰਨਾ ਹਲਕਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮਖਿਆ ਹੋਰ ਯਾਰ ਤੁਸੀਂ ਸੌਹਣੇ ਈ ਇੰਨੇ ਹੋ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਕੰਟਰੋਲ ਈ ਨਹੀ ਰਿਹਾ। ਅਸੀਂ ਉਵੇਂ ਪਏ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਜੱਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਉਹਦੀ ਲਵ ਮੈਰਿਜ ਸੀ। ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਦੋ ਸਾਲ ਵਜਾਕੇ ਛੱਡਤੀ। ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਅਸੀਂ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ। ਮੈਂ ਦੀਪ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਬੈਠੇ ਆ। www.punjabistories.in